فقط تعداد کمی از ما مواد خام خام و فرآوری نشده می خریم. بسیاری از ما کالری، پروتئین، ویتامین، فیبر و غیره خود را از طریق غذاهای فرآوری شده به صورت روزانه دریافت می کنیم.
آنها شامل چه چیزی هستند؟ چگونه ساخته می شوند؟ امروز سفری کوچک به دنیای غذا خواهیم داشت که با پودر ژله شیبابا شروع می شود.
ژلاتین یک عامل ژل کننده است، یک غلیظ کننده طبیعی که قادر است ویسکوزیته مایع را افزایش داده و آن را غلیظ تر و پایدارتر کند.
برای غلیظ شدن سوپ، سس یا پودینگ مثلاً آرد یا ذرت اضافه می کنیم. نکته شگفت انگیز در مورد ژلاتین، در مقایسه با هر قوام دهنده خوراکی دیگری، بی بو، بی رنگ و بی مزه بودن آن است.
این باعث میشود که آن را فوقالعاده همهکاره کند: میتوان آن را به انواع غذاهای مختلف، از کوفتهها گرفته تا پنیر خامهای، دسرها و گوشت یا ماهی، بدون تغییر طعم یا ظاهر غذای خاص اضافه کرد.
نام ها گاهی اوقات ممکن است گمراه کننده باشند. به عنوان مثال: یکی از دوستان خارجی من که در رم در حال خوردن بستنی بود، ناگهان از من پرسید: آیا بستنی ژلاتین دارد؟ نه او ندارد!
اتفاقاً این دو کلمه از یک کلمه لاتین “gelare” مشتق شده اند، یعنی انجماد کردن، و بنابراین حروف اول را به اشتراک می گذارند. اما بستنی صنعتگر ایتالیایی با شیر، خامه، شکر و میوه، آجیل یا مواد دیگری مانند شکلات درست می شود.
اکنون موضوع بستنی را روشن کرده ایم، اما بسیاری از غذاهای دیگر حاوی ژلاتین هستند. به عنوان مثال، برخی از غلات و میان وعده های محبوب صبحانه مانند تارت های پاپ و برنج کریسپی حاوی ژلاتین هستند.
همین امر در مورد مارشمالو، خرس صمغی و لوبیا ژله ای نیز صدق می کند. اما چرا؟ هدف از ژله چیست؟
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.