پشم سنگ اصفهان یک سیلیکات آمورف است که از ترکیبی از سنگ ها و سایر مواد بی اثر به دست می آید، بسیار متنوع و به عنوان یک ماده عایق به ویژه در ساخت و ساز و تا حد زیادی در زمینه های دریایی و صنعتی و همچنین برای کاربردهای جایگزین عایق استفاده می شود. مانند هیدروپونیک.
این ویژگی ها به دلیل ساختار ماکروسکوپی پرزخم آن است که صدا را کاهش می دهد و با ترکیب مقادیر زیاد هوا، از گرما عایق می شود.
همچنین در برابر دماهای بسیار بالا مقاومت می کند: اکثر تولیدکنندگان محصولات خود را برای کاربردهای صنعتی (آنهایی که باید به طور مداوم در شدیدترین دماها “تحمل کنند”) تا حدود 650 درجه سانتیگراد مشخص می کنند، در حالی که همجوشی الیاف در دمای بالای 1200 درجه سانتیگراد رخ می دهد.
علاوه بر این، پشم سنگ دارای هزینه نسبتاً پایینی است که در واقع آن را به سایر انواع عایق کمتر یا گرانتر ترجیح میدهد. به مجموعه ای از مواد عایق معدنی فیبری همراه با پشم شیشه (به دست آمده از سیلیکات ها) و پشم بازالتی (مواد مشابه که فقط از بازالت به دست می آید) تعلق دارد.
از نظر تاریخی، پشم سنگ (و به طور کلی، همه مواد فیبری) به طور غیرقابل قبولی از شهرت بدی به عنوان سرطان زا برخوردار بوده اند. این عمدتاً از ساختار ماده (در واقع فیبری) بسیار شبیه به آزبست ناشی می شود.
با توقف تولید (در ایتالیا) پیرو قانون n. 257 از سال 1992، این ترس ها به دلیل عدم وضوح در مورد خواص مواد فیبری عمومی تقویت شد، زیرا قانون فقط بر آزبست متمرکز است.
آژانس بین المللی تحقیقات سرطان (IARC) سرطان زایی الیاف معدنی ساخته دست بشر را در اکتبر 2002 بررسی کرد. این گروه کاری به این نتیجه رسید که تنها مواد مقاوم زیستی بهعنوان «احتمالاً سرطانزا برای انسان» طبقهبندی میشوند
(گروه 2B، این شامل الیاف سرامیکی نسوز و برخی پشمهای شیشه با کاربرد خاص است که به عنوان مواد عایق استفاده نمیشوند).
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.