جهان عرب اسرار کاغذسازی را در سال 751 پس از میلاد کشف می کند، زمانی که فرماندار کل خلافت بغداد دو کاغذساز چینی را در سمرقند دستگیر می کند که به او کمک می کنند یک کارخانه کاغذ در شهر ازبکستان راه اندازی کند.
از آنجا بود که به لطف فراوانی کنف و کتان، دو ماده خام مخصوصاً مناسب برای تولید کاغذ تهران تولید این مواد به سایر شهرهای آسیایی، به ویژه بغداد و دمشق گسترش یافت.
فرآیند کاغذسازی که توسط صنعتگران عرب دنبال میشد، شامل باز کردن و خیساندن کهنهها در آب بود تا زمانی که خمیری همگن به دست آمد، که در آن الکی غوطهور میشد که الیاف خیسشده را حفظ میکرد و در عین حال آب را میگذاشت.
برگهای بهدستآمده سپس فشرده و خشک شدند، سپس با لایهای از نشاسته برنج پوشانده شدند تا نسبت به جوهر واکنشپذیرتر شوند.
در همان زمان، مصر و شمال آفریقا نیز شروع به تولید اولین ورق های کاغذ خود با بازتولید تکنیک های تولید از جهان عرب کردند.کاغذ تا قرن یازدهم در طول تهاجم اعراب به سیسیل و اسپانیا به اروپا نرسید.
با این حال، بلافاصله در مقایسه با پوست یک ماده بی کیفیت در نظر گرفته شد، به طوری که فرمانی در سال 1221 که توسط فردریک دوم امضا شد، استفاده از آن را برای اعمال عمومی ممنوع کرد. در واقع، استفاده از نشاسته برنج اشتهای حشرات را جلب کرد و عمر ورق های کاغذ را کاهش داد.
تاریخچه کاغذ مدیون کاغذسازان ایتالیایی فابریانو است، شهری کوچک در مارکه، جایی که این ماده در قرن دوازدهم با کتان و کنف شروع به ساخت کرد. این کاغذسازان با علاقه به تجهیزات جدید و تکنیک های تولید، در واقع نوآوری های مهمی را به ارمغان آورده اند:
آنها آسیاب کهنه ها را با استفاده از شمع های پتک مکانیزه کردند و در نتیجه زمان تولید خمیر را کاهش دادند.تعیین اندازه برگ با ژلاتین حیوانی، یک افزودنی دافع حشرات،
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.